2.2.2.2 Stedenbouw

 
Architectuur brengt een eerste menselijke ordening in het landschap, waardoor een grens ontstaat in ruimte en tijd: de ruimte is niet langer mateloos, maar herkenbaar en beheersbaar. Architectuur legt ook relaties tussen huis, stad en landschap, die samen de 'bestaansruimte' vormen van de mens, en deel uitmaakt van grotere gehelen.
De hedendaagse trend neigt echter naar netwerking, waardoor de ruimte versnipperd geraakt en identiteit verloren gaat. Volgens sommigen is er zelfs een deterritorialisering aan de gang; daarbij worden sociaal-hierarchische barrières onzichtbaar of juist heel opvallend (de 'gated communities').
Een speciaal soort grensgebied is het niemandsland' dat door de 'rafels' van het stedelijke landschap gevormd wordt. Meer: