Een bijzondere juridische grensbepaling wordt in het oudIJslandse Landnámabók verhaald: de eerste kolonisatoren tijdens de Middeleeuwen bepaalden en bakenden hun grondeigendom af door bij zonsopgang een vuurstapel aan te steken en dan naar het westen te lopen. Hierbij stak men, zodra de vorige stapel bijna niet meer te zien was, telkens een nieuwe aan, en dit zolang tot de zon onderging, waarna men een tweede grensteken oprichtte. Voor vrouwen gold de regel dat ze zoveel landeigendom konden bezitten als tot waar ze een tweejarige vaars van zonsopgang tot zonsondergang konden voeren. 

Een variant vinden we in de oud-Perzische mythe van de boogschutter Arash, waarin een grensconflict tussen Iran en Turan werd beslecht door een pijl af te schieten.