[zie ook: 1.2.1.3.1.4 Muren]

Met de doorbraak van de landbouw, zo’n 5.000 jaar geleden in het Midden-Oosten, gingen gemeenschappen in nederzettingen (dorpen) wonen, die op hun beurt uitgroeiden tot stadstaten (de eerste was het Soemerische Uruk). Zij markeerden hun grenzen door beschermende muren, eerst tegen andere stadstaten én daarna vooral tegen de raids die de jagers-verzamelaars uitvoerden tegen hen.

Ook intern waren er grenzen: cf. deze kudurru uit Babylonie opgericht bij de aankoop van land ten tijde van de regering van de Koesjitische koning Marduk-nadin-ahhe (1099-1082 v.c.), getiteld: "De vestiging van de eeuwige grens".

 British Museum, Londen, M90841

Langzamerhand leidde de toenemende organisatie van de samenleving en het ontstaan van complexe beschavingen over grotere oppervlaktes, tot de eerste territoriale staten en later tot uitgestrekte Rijken (zoals het Assyrische Rijk, het Egyptische Rijk, het Chinese Rijk). Men ging dan niet alleen de steden, maar ook die Rijken omringen door beschermende muren. 

Meer: 1_2_1_oudste_tijden.pdf (105,9 kB)

Belangrijke publicaties